நடை வழிக் கவிதை
வெண் பனி தூவும்
நாட்கள் போய்
வெள்ளைப் பூக்கள்
விரியும் காலம் இது
கொள்ளையிடும் அழகில்
கொரோனா கூட மறந்து போம்
கொல்லென்று சிரிக்கும் பெண்ணாய்
மல்லிகை போல் இங்கு
சில்லென குளிர் காற்று
இங்கு எப்போதும்
நில்லெனச் சொல்லி
நிலை மயக்கும் பூக்கள்
தேன் சுவை நாடும்
வண்டுகள் கூட்டம்
இங்கும் விரவிக் கிடந்து
மதுவுண்டு மயங்கிச் சாகும்
வெண் பனி தூவும்
நாட்கள் போய்
வெள்ளைப் பூக்கள்
விரியும் காலம் இது
கொள்ளையிடும் அழகில்கொரோனா கூட மறந்து போம்
கொல்லென்று சிரிக்கும் பெண்ணாய்
மல்லிகை போல் இங்கு
சில்லென குளிர் காற்று
இங்கு எப்போதும்
நில்லெனச் சொல்லி
நிலை மயக்கும் பூக்கள்
தேன் சுவை நாடும்
வண்டுகள் கூட்டம்
இங்கும் விரவிக் கிடந்து
மதுவுண்டு மயங்கிச் சாகும்
No comments:
Post a Comment