காலையும் மாலையும்
இரவும் எல்லா பொழுதுகளும்
மேலைக் குளிரின்
வன்மத்தை வெளிப்படுத்தி
உமிழ்கின்றன
வானம் பிழந்து
பூக்களாய் சொரிந்தாலும்
கால்கள் நடுங்க
கனன்றெழும் நெருப்பிடை
கையது பொத்தி
மெய்யது ஒடுங்கி
தடித்த போர்வைக்குள்
புகுந்தாலும்
இது உன் நிலமல்ல
என அறைந்து கொல்கிறது
பனியின் வாடை
ஓடு...
உன் தாய் மண் நோக்கி
No comments:
Post a Comment